تا چند سال پیش، وقتی نام «هپاتیت سی» به عنوان یک بیماری مسری قابل انتقال از طریق انسان به میان می آمد، علاوه بر درد و رنج بیماری، تداعی گر واقعیت‌های تلخ اجتماعی بسیاری بود ؛ واقعیتهایی که بیماران آن را « التهاب زندگی» ، توصیف یا تصور می کردند. دردناکترین فصل رنجنامه بیماران مبتلا به هپاتیت سی، ابتلای ناخواسته برخی از آنها به این بیماری و وحشت از انتقال ویروس در بین خانواده و اطرافیان بود که مبتلایان را به انزوا و گریز از جامعه و گاه اندیشیدن به پایان یک زندگی می کشاند.
